Mali

Na een paar dagen in Ouagadougou te hebben gechilled, zijn we met de bus naar Ouagihoya vertrokken. Daar aangekomen kwamen we erachter dat er geen busjes meer naar Koro gingen, een klein plaatsje net over de grens. Dus bleven we in Ouaihoya en gingen de volgende ochtend vroeg naar Koro. Alles ging goed bij de grens en in Korro aangekomen waren we ook echt meteen in het echte Mali. De Peul vrouwen hebben een zwarte rand om hun mond getatoeerd en hebben veel sierraden. Zo hebben ze bijvoorbeeld vaak een neusring door hun neus zoals koeien die hebben en een hele rij oorbellen in hun oor. Bijna iedereen heeft een aantal littekens op het gezicht, meestal naast het oog of op de wangen, om aan te geven bij welke stam ze horen. Soms hebben ze in plaats van littekens een tatoeage op het voorhoofd. De tulband wordt vooral door mannen nog vollop gebruikt en bijna iedereen loopt nog in traditionele kleren rond.
Het is nu de droogste tijd van het jaar en dus ook de heetste. Dit kun je ook goed in het landschap zien want alles is helemaal uitgedroogd en ik heb nog geen riviertje gezien (behalve de Niger dan hehe). Iedereen rijdt op brommers. Ook worden er heel veel ezelskarren gebruikt om dingen te vervoeren. De ezels wijn echt super coole beesten, ze maken echt het "hieeehoooo" geluid en zijn heel eigenwijs maar ze zien er echt heel lief uit!
Het is echt heel leuk dat hier nog echt veel te zien is van de oude cultuur, zo zijn er bijvoorbeeld nog heel duidelijke verschillen tussen verschillende volken. De toearec zijn nomaden, de peul zijn herders en de dogon leven in hun eigen gebied en hebben hun eigen cultuur en geloof.
Maarja, na lang wachten hadden we ons eindelijk in een peugot stationwagen met negen paggagiers en een driver geperst die ons naar Mopti bracht. Hier had Nick nog een contactpersoon waar we goedkoop konden verblijven op het dak in een tent waar we ook elke ochtend ontbijt kregen. De contactpersoon heet Moussa en is een gids. Hij spreekt goed engels en we hadden hem maar als gids genomen want als je nog geen gids hebt, krijg je er later wel een, dus namen we Moussa maar. Na een aantal dagen in Mopti doorgebracht te hebben gingen we dinsdag op weg naar het dogon-gebied. Nadat we in Bandiagara hadden gelunchd reden we met een 4wdrive naar Sanga, en wij zaten op het dak. Nadat we eindelijk na een hele lange en vooral pijnlijke rit bij Sanga aankwamen gingen we meteen door. Sanga is een heel mooi dorp op de falaise (rotswand). We begonnen met een klimtocht naar beneden (ik nog op slippers) en nadat we beneden in een ontzettend mooi dorpje hadden uitgeblazen liepen we verder over een zandpaadje naar irrelli waar we gingen overnachtten. In totaal zijn we een hele week in het dogon gebied geweest en hebben ontzettend veel gezien. Ook was er woensdag de zonnen eclips en ik heb een aantal mooie fotos van de kring om de zon kunnen maken. We hebben pigmeeenhuizen gezien, een hogon man ( dit is de oudste en meest wijze man van het dorp en je mag alleen via een tussenpersoon tegen hem praten en hem niet aanraken als blijk van respect), krokodillenmeertjes, kleedmakerijen, onder op en tussen de falaise rondgelopen en veel dorpen bezocht. HEt was echt ontzettend mooi! Als je nu eens niets te doen hebt: zoek even op google ofzo naar fotos van mali en dogon en dan zie je waar ik nu rondloop!
Maandag terug naar Mopti en dinsdag en woensdagochtend een boottocht over de NIger waarbij we verschillende volken in dorpjes hebben bezocht. Woensdag middag zijn we terug naar Djiggibombo gegaan omdat er een festival bezig was. Hiermee hadden we echt geluk omdat het al weer tien jaar geleden was dat er daar zo een festival was! Dus hebben wij de dansen gezien en de trommels gehoord en jawel, heel veel fotos gemaakt! Ze geloven daar namelijk nog dat op dit festival de ziel van de overleden voorvaderen bezit neemt van de dansende mensen in kleurige pakken met maskers op en dan kan je met ze praten in een speciale taal. Het festival is niet voor vrouwen, maar dewe ( en dus ik ook) mogen wel toekijken vanaf de daken. Er zijn ook een aantal mannen in een ander soort pakken aan het rondlopen, de "soldaten". Zij zijn heel eigenwijs en doen wat ze willen. Iedereen is doodsbang voor ze en als ze naar de daken toelopen rennen de vrouwen gillend weg. Dit was dus echt geweldig maar we gingen de volgende morgen weer terug naar Mopti waar we de afgelopen dagen gechilld hebben en dingen geregeld hebben.
Het plan voor nu is om morgen naar timboektoe te gaan, van daar naar honbori en van daar naar Gao en dan weer terug naar Mopti; Dan gaan we op en neer naar Djennè en dan van Mopti naar Segou met de boot en dan verder rijden naar Bamako Waar mijn malitrip dan eindigd op het vliegveld.
Ik hoop dat ik snel weer op internet kan, maar anders schrijf ik nog een verhaal als ik weer terug ben in Ghana.
Veel liefs en tot het volgende bericht!