eind Februari

Het spijt me dat ik mijn site een beetje heb laten verwaarlozen de laatste tijd, maar ik zal hier in een aantal berichtjes de tripjes beschrijven die ik in de weekends heb gemaakt.

Ik begin met het weekend op 10 Februari 2006.
Ik heb nog nooit zoiets moois gezien als de East Coast! Ik vertrok samen met Cathrine (eng), Alex (sw), Penny (eng), Seline (sw), en Andrea (sw) vrijdag om tien uur van Mamfe. Rond half twaalf kwamen we aan in Accra waar we meteen door stoomden naar het juiste trostation een uur verderop. Na uren van files die maar niet in beweging kwamen kwamen we uiteindelijk vermoeid aan in het dorp. Penny rende voor ons uit op zoek naar het toilet. Ik kan wel met zekerheid zeggen dat het openbare toilet van dat trostation het meest ranzigste is van heel Ghana. Vanuit dit dorp stapten we in een trotro die ons in drie uur naar Ada Foah bracht. Na het wachten om de tro op te vullen en alle tussenstops kwamen we uiteindelijk om half zes in Ada aan. We hadden al in de tro besloten dat we naar Theo's gesthouse zouden gaan om daar de nacht door te gaan brengen. Helaas konden we Theo's plekje niet vinden in het kleine Ada Foah. Een man zag ons een beetje verdwaalt om ons heen kijken en stapte op ons af. Hij vertelde ons dat hij ook niet precies wist waar Theo's was maar dat hij de manager van een veel mooier plekje was. Het klonk goed, niet duur en dus gingen we maar met de man mee. Na een half uur wandelen door verlaten dorpjes aan het strand waar de kinderen geschrokken van ons (white people) wegrenden en nadat we een klein riviertje hadden overgestoken, kwamen we bij zijn plek aan. Het was net een poster wat voor ons lag. Aan de ene kant van het dunne strand was het meer (the lagoon) en aan de andere kant de zee. Zes stro-hutjes stonden in een rij op ons te wachten. Het was al donker aan het worden en nadat we wat eten hadden bestelt (wij waren trouwens de enige gasten), nam ik, terwijl de rest een kaartspel speelde, een douche. Er was daar geen stromend water en geen electriciteit dus gebruikte de gastheer gaslampen om de weg te wijzen. De douche bestond uit een stro hutje zonder dak en kreeg ik een emmer gevuld met water, de vertrouwde bucket-shower. Het mooiste was dat ik, omdat het al donker was (8uur inmiddels), deze douche in het maanlicht had. Dat was een hele aparte ervaring. Omdat het maanlicht zo sterk is hebben de mensen hier 's nachts eigenlijk helemaal geen lampen nodig. Na het eten (fried rice) en nog wat kaartspelletjes gingen we slapen. Ik zat samen met Seline in een hut, Catherine samen met Penny en Alex en Andrea sliepen buiten in de hangmatten. Die nacht werd ik drie keer wakker nadat ik telkens dezelfde droom had gehad: Ik had het gevoel dat andrea voor de deur lag omdat het in de hangmat te koud was. Ik deed de deur open en vroeg haar verbaasd waarom ze niet gewoon op de deur had geklopt: er was immers ruimte genoeg in ons bed! Telkens als ik dus wakker werd zat ik te twijfelen of ik even naar buiten moest gaan om te checken of ze daar niet echt lag. Maar elke keer besloot ik dat het wel heel erg raar zou zijn als ze er echt zou liggen dus ging ik weer slapen.
En jawel, de volgende ochtend toen ik wakker werd en naar buiten ging lag Andrea voor de deur omdat het te koud was geworden in haar hangmat. Heel geheimzinnig dus allemaal....
Haha! Maar goed, die ochtend gingen we na een heerlijk ontbijt te hebben opgegeten, met het wankeligste bootje waar ik ooit in heb gevaren naar een klein dorp aan de overkant van het meer. Tijdens deze anderhalfuur durende boottrip ben ik samen met de rest ongelooflijk verbrand. In het dorpje namen we een tro die ons naar Anloga bracht en van daar namen we na even getoiletteerd te hebben in een nog smerigere plee dan in dat ene dorp (het was een gat omringd door stront waar de maden in rond krioelden!) de volgende tro die ons naar Keta bracht. Hier ontmoetten we Pieter, Helen en Judith die daar al drie uur op ons aan het wachten waren en in de tussentijd een geschikt ghesthouse gevonden hadden in the bradt guide. Dit was echter niet in Keta maar in Anloga dus gingen we met de tro op weg. We stapten veel te vroeg uit en bereikten eindelijk na ruim een half uur lopen het ghesthouse. Hier bleken heel toevallig net de rest van alle vrijwilligers uit the hills te zijn aangekomen en we namen snel een aantal kamers in beslag. Nadat iedereen gedouched en gegeten had speelden we een heel cool kaartspel 'Weerwolf' dat Andrea kende en gingen daarna uitgeput naar bed.
Er was hier in de buurt uiteindelijk niet echt iets boeiends te zien. Het lagoon was wel mooi maar niet meer bijzonder dan een gewoon meer... Nadat ik met het meisjesgroepje waarmee ik deze trip begonnen was de zeer interresante (ahum) vuurtoren had beklommen en bewonderd gingen we met een tro naar Accra en van daar gelijk door terug naar Akropong.
Het was een gezellig weekend en ik heb dat ene plekje in Ada Foah tot de meest betoverende plek van Ghana benoemd!

Maandag 13 Februari was de dag dat ik eigenlijk naar huis zou gaan en dus had ik er een gezellig avondje van gemaakt samen met de groep waarmee ik oud en nieuw had gevierd. 14 Februari was natuurlijk valentijnsdag maar is eigenlijk als een gewone dag voorbij gegaan.
Dat weekend ben ik zaterdag 18 Februari samen met Maya, Catherine en Max gaan moutainbiken! Om negen uur vertrokken we naar Aburi en om half tien vertrokken we. Het was een heel leuk tochtje wat heel wonderbaarlijk alleen maar naar beneden leek te gaan, behalve de laatste tien minuten. We fietsten over kleine zandpaadjes door het woud wat heel mooi was want ik zit hier natuurlijk in The Akuapem Hills. Dus dat was heel mooi en niet al te vermoeiend. Om ongeveer twaalf uur waren we weer terug en zijn we na wat gedronken te hebben weer terug naar huis gegaan. Maandag was het Amy's 22e verjaardag dus hadden we op zondag een verjaardagsavond. Nadat we een heerlijke 'chocoladen' taart hadden opgegeten bij Becky thuis gingen we met iedereen uit eten in het Palm Hill Hotel waar je een heel mooi uitzicht hebt op de heuvels en heel erg lekker eten. Hierna gingen we nog met een aantal mensen naar een bar toe. Helen en Judith hadden allebij nogal te veel gedronken en Helen kon aan het eind van de avond (11uur) niet eens meer op haar benen staan en Judith hield niet op met 'dansen'. Uiteindelijk lukte het ons om ze allebij in een taxi te proppen en voor de deur van hun huis er weer uit te trekken. Pieter en Andrea wonen in hetzelfde huis en ik heb later gehoord dat Andrea de hele nacht heeft doorgebracht met het opruimen van kots en mensen naar de wc dragen. Gelukkig schaamden de twee zich hiervoor wel ernstig en boden uitgebreid hun excuus aan aan Andrea. Maar toch heeft deze avond een aantal geweldige foto's opgeleverd haha!
Dinsdag 21 Februari ging ik samen met Andrea, Caroline en Alexandra naar Brenu Beach. Hier hebben we de rest van de week op het strand doorgebracht om de laatste week van Swiss te 'vieren' en dus om lekker bruin te worden. Helaas was ik een beetje ziek en heb ik bijna twee volle dagen in bed en op de wc doorgebracht. Maarja, dat hoort nou eenmaal bij Ghana!
Die vrijdag was er alweer een TPA party, ditmaal in Cape Coast! Dus gingen we daar allemaal heen en hebben een top avond gehad met lekker eten, veel drank en leuke mensen. Heel handig ook, want als je ergens heenwilt maar niemand uit jouw plek kan of wil met jou mee, kan je op deze feesten mensen ontmoeten waar je misschien dan toch wel mee kan gaan. Ik wilde namelijk samen met Penny naar Mali, maar met twee mensen en vooral twee meisjes is dit niet erg een goed idee. Niemand uit the hills wilde of kon met ons mee en dus hadden we bedacht dat we mensen tijdens de Cape Coast party gingen vinden die wel mee gingen! Ons lukte het niet, maar Nick was zo aardig om met een Amerikaans meisje aan de praat te raken die samen met een ander meisje en een jongen binnenkort naar Mali gingen! Uiteindelijk nadat Penny en ik met haar hadden gepraat, hadden we afgesproken dat we nog in contact gingen blijven (zij zaten alle drie in Accra) en misschien met z'n vijfen dan zouden gaan. Die zaterdag erna hadden we allemaal een lichte kater en ben ik samen met Caroline en Becky in Cape gaan shoppen (aantal stofjes gekocht en sieraden). De volgende dag ging ik samen met Becky, Caroline, Nick, John en Pieter naar Kakum national Park. Daar was een canopy walk, jaja: een van de vier in de wereld, die wij natuurlijk belopen hebben. Het was heel mooi want het houdt eigenlijk in dat er loopbruggen gespannen zijn tussen bomen en dat je dus ongeveer 14 meter boven de grond door een tropisch regenwoud loopt. Heel mooi uitzicht en mooie natuur.
Hierna waren we aardig moe en zijn we zo snel mogelijk weer terug naar Akropong gegaan om te slapen.

Ik vond het teachen heel leuk, maar ben toch weer overgestapt op maandag 27 Februari naar bouwen. We zijn op dit moment met een aantal verschillende projecten bezig: een schoolgebouw, een kerk en twee huizen. Dit wordt allemaal gedaan in Kwamoso, een klein dorp twintig minuten met een trotro van Akropong vandaan. Kwamoso is een goed voorbeeld van een echt Ghanees dorp. De grond heeft een rode kleur, de meeste huizen zijn van mudbricks gemaakt (leem enz), er is geen electriciteit, geen stromend water en de mensen leven hier voornamelijk van hun eigen verbouwde producten.
De school bouwen we van mudbricks. De mudbricks maken we zelf, het mengsel waarmee we metselen maken we zelf, tja, eigenlijk maken we alles zelf.
De mudbricks: Je schoffelt wat aarde los, gooit er wat water bij en mengt dit door er met scheppen een beetje in te porren. Dan doe je dit stroperige aard-mengsel in een houten mal in de vorm van twee rechthoeken. Stamp het een beetje aan en haalt de mal weg. Het duurt drie dagen voordat de stenen keihard in de zon zijn opgedroogd. En voila! Twee volmaakte mudbricks!Voor het mengsel waar we mee metselen gebruiken we cement wat we op dezelfde manier als hierboven mengen, met aarde en water en scheppen.
Het is heel gaaf want de vrijwilligers waren nog met de funderingen van het schoolgebouw bezig toen ik hier in Ghana aankwam en ik heb het zien groeien tot halve muren. Ik heb, sinds ik ook aan het bouwen ben, de muren afgemaakt (samen met andere vrijwilligers en profeccionele builders natuurlijk) en we zijn nu bezig met het pleisteren van de muren. Hierna is het dak aan de beurt, maar dat laten we aan de vakmensen over.
De huizen en de kerk maken we van vooral cement en zwaardere en sterkere stenen en gebruiken we puur cement (met water natuurlijk) als mengsel om mee te metselen.
Ik vind het heel leuk, omdat je echt resultaat ziet in je werk en ik doe eindelijk weer iets met mijn lichaam. Het is ook nog eens gezellig omdat je tijdens het werk kan praten met de andere vrijwilligers.

En toen was de maand Februari al weer voorbij!

Nog even ter info: de datum dat ik naar huis ga staat nu eindelijk vast. Op 7 Mei 2006 vlieg ik weer terug naar Amsterdam. Dus dan ben ik in totaal 25 weken weggeweest van mijn huisje in Nederland!