Groeten uit Timboektoe!

Zaterdag 8 april vertrokken we met een pickup op weg naar Timboektoe. Wij werden in de achterbak gezet. Deze achterbak was officieel bedoeld om twaalf mensen in de vervoeren. Wij namen met deze trip zeventien mensen in de achterbak,plus een extra wiel, plus twee grote jerrycans met olie. Ik kon me de hele weg dus niet bewegen en ik had na tien minuten op het houten bankje gezeten te hebben al een houte kont. Wat nog leuker was, was dat de reis eigenlijk maar zes tot zeven uur hoorde te duren. Wij kwamen echter na 14 uur pas in Timboektoe aan.
Dit was dus de meest (pardon) klote reis van mijn leven!!! Gelukkig had Moussa onze gidsvriend van mopti ons een naam en telefoonnummer van een persoon in Timboektoe gegeven en konden we nadat we dus eindelijk waren aangekomen meteen met hem mee naar onze slaapplek om even uit te rusten. Dat hebben we dus een hele dag gedaan en de volgende ochtend vertrokken we op de kameel op naar de achtertuin. (de Sahara dus)Kamelen zijn echt grote dieren en het wzs echt gaaf want we mochten ze zelf besturen en we gingen ook rennen enzo! In de middag hebben we wat gerelaxt en gelunched in de tent van een toearek familie. De toearek is een nomadenvolk dat door de woestijn trekt. In het regenseizoen trekken ze door de woestijn voor de zouthandel. Ze brengen dan grote stenen van zout van boven naar beneden. Nadat het wat was afgekoelt, het is immers 45 graden celcius plus overdag, namen we de kamelen weer en gingen weer op pad. We kwamen savonds aan bij een ander toearek dorp en na wat gegeten te hebben sliepen we onder de sterrenhemel. De volgende ochtend zijn we terug naar Timboektoe gegaan. HElaas was ik toen ziek en heb de rest van de dag met koorts in het huis onder de ventilator doorgebracht. De eigenaar van het huis legde mij toen uit dat onze reis van mopti naar Timboektoe zo lang duurde omdat de main road was dichtgezet. De president van Libie, Kadaffi, kwam die dag per auto naar Timboektoe. Wij hadden dus heel erg geluk want hierdoor was er een soort festival in de stad. Er waren heel veel mensen allemaal met tshirts met Kadaffi erop en in de mooiste kleren. Toen we de volgende dag door de stad liepen zagen we onder andere een groepje mensen in een kring zingen en dansen met zwaarden en vrouwen die heel hard het oelielielielie geluid uitbrachten echt super cool. In de avond gingen ze met zn allen voor de moskee met Kadaffi bidden. Dat zag er echt heel mooi uit. Het motto voor wat je moest dragen was volgens mij: zie er anders dan je buurman uit. Het was maar goed dat wij daarna naar huis gingen want ons huis was aan de rand van de woestijn en wij konden vanaf het dak alle toearek mensen weer terug naar huis gaan op de kamelen. Ontzettend grote groepen renden voorbij met hun zwaarden in de lucht zwaaiend.
De volgende dag zijn we met een veeeeeeel luxere 4wdrive over de normale weg, want die was gelukkig weer open, naar Duentza geggaan. Daar hebben we uren moeten wachten tot een vrachtwagenchauffeur ons achterop de lading mee wilde nemen. Om middernacht kwamen we eindelijk aan in Hombori waar we doodmoe door een groepje jongens naar een Campement werden geleid waar we meteen gingen slapen. Dat wilde ik ook nog even zeggen trouwens, hier in Mali slaapt iedereen op het dak omdat het binnen te heet is. Snachts koelt het af tot ongeveer 24 graden wat heel koud is maar goed te doen met truien, dikke sokken en dekens.
De volgende dag hebben we het stadje bekeken en kregen in de namiddag een rondleiding door het oude gedeelte. De volgende dag was ik ziek maar maakten de jongens een 40 kilometer lange wandeltocht. Ze kwamen uitgedroogd en vermoeid terug wat ook niet zo gek was want Hombori was de heetste stad in Afrika op dat moment!De volgende dag gingen we nog een keer liften naar Gao. Er rijden gemiddeld zes voertuigen langs per dag dus het duurde nogal een tijdje voordat we weer een vrachtwagen hadden gevonden die ons mee wilde nemen. Ik mocht in het begin voorin met de chauffeur en twee andere mensen en dat was heel gezellig vooral nadat ze een jointje of twee hadden opgerookt haha! De pont is snachts gesloten en dus moesten we de nacht samen met twee andere vrachtwagens aan de rand van de niger doorbrengen. De volgende ochtend kwamen we dus in Gao aan.Ik had een hele dikke keel en kon niet echt meer slikken. gelukkig is marcos vader een ats die heel lang in Cameroon heeft gewerkt en mij kon vertellen welke antibiotica ik moest nemen en gelukkig had hij die aan marco meegegeven! Dus na twee dagen kon ik weer soort van normaal slikken. Toen maakten we een boottocht en zagen wat nijlpaarden en bezochten de zandduinen. Ook ontmoetten we een gekke Zweed die met de fiets door Afrika aan het fietsen was. Hij had net de route Timboektoe-Gao door de woestijn gedaan!!Maar hij was wel grappig en het was wel fijn om eens tegen iemand anders te praten. Niemand is namelijk zo gek als wij om in deze tijd van het jaar rondtereizen en wij waren de enige toeristen in de stad. De volgende dag namen wij de bus terug naar mopti en kwamen daar om twee uur snachts aan. Deze twee weken waren dus echt helemaal geweldig!!
morgen gaan we naar Djenne, blijven daar voor twee dagen en trekken dan door naar Ségou en dan naar Bamako en dan.......
Naar Accra en dan ben ik over TWEE WEKEN weer thuis!!!!!!
Ik heb er wel zin in hoor om naar huis te gaan maar ik ga nu nog even door met genieten!
Tot de volgende keer maar weer!