Maart: Timboektoe?

Zo, toen was het opeens Maart.
6 Maart was het independence day in Ghana. Zondag avond vertrok Becky naar het vliegveld in Accra om terug te vliegen naar Engeland. Nick, John, Caroline en ik gingen met haar mee en zijn die nacht in Accra gebleven. De volgende ochtend zijn we, na het internetcafe een bezoekje gebracht te hebben, naar het independence square gegaan. Daar was het ontzettend druk, waren veel militaire mensen en tanks en allemaal scholieren aan het marcheren. Het was wel heel mooi, maar niet heel erg boeiend dus gingen we na anderhalf uurtje al weer terug naar huis.

Op 28 Februari is Alex terug naar Switserland gegaan en John en Amy waren daarvoor al naar Engeland vertrokken en dus ben ik nu de enige vrijwilliger in mijn huis. Ik mis het om iemand in huis te hebben waar je gewoon af en toe even tegen aan kan lullen als je even iets kwijt wilt. Tuurlijk heb ik mijn hostfamilie, maar het meerendeel kan toch niet zo goed engels spreken wat het aardig lastig maakt. Ook maken zij niet echt dezelfde dingen als ik mee en dus heb ik niet echt iets om over te praten. Maar ik merk wel weer aan de andere kant dat het contact met mijn familie hier wel veel beter is dan toen Alex er was. Charles (12 jaar oud) komt elke dag in mijn kamer om met me te kletsen. En als ik me verveel ga ik bij de meisjes zitten die meestal aan het koken zijn. Twee dagen geleden is mijn andere hostbrother terug gekomen van twee weken Accra. Ik dacht dat hij gewoon al die tijd bij zijn ouders was die daar wonen (Comfort, mijn hostmother, is zijn oma) maar het blijkt dat hij vier dagen in het ziekenhuis heeft gelegen omdat hij malaria had en voor de rest heeft hij bij zijn ouders uitgerust!
Nu we het toch over malaria hebben... Na de Cape Coast party was er een grote groep vrijwilligers uit The Hills naar Mole National Park gegaan. Dit werd uiteindelijk een rampenreis, iedereen is ziek geworden. Al na twee dagen reizen was Adam zo ziek dat hij naar het ziekenhuis moest waar de artsen dachten dat hij malaria had. Hij wilde niet dat er iemand bij hem bleef en zorgde ervoor dat de rest allemaal gewoon door naar Mole gingen. Helaas werd de rest ziek in Mole, allemaal hadden ze zware diaree en buikkrampen. Uiteindelijk, nadat Max ook langs het ziekenhuis was gegaan, hadden ze besloten terug te keren naar The Hills omdaar iedereen in het goede ziekenhuis in Mampong te laten nakijken. Uiteindelijk hebben er vier mensen een of meer dagen in een ziekenhuis doorgebracht en heeft de rest ziek op bed gelegen. Adam kwam vier dagen nadat iedereen al terug was ook weer aan in Mamfe waar hij nog een week heeft moeten uitrusten. Hij had de eerste week bijna niets gegeten en was heel erg afgevallen. Gelukkig is iedereen nu weer gezond en loopt iedereen gewoon weer rond.
Helaas heeft deze rampentrip Penny zo bang gemaakt dat ze niet meer mee naar Mali wil. Ik baalde ontzettend natuurlijk want het lijkt me niet echt een goed idee om met drie totale vreemde mensen mee te gaan en dus ging ik ook niet meer naar Mali.
Maar... Pieter, Marco en Nick zijn 8 Maart vertrokken. Zij gaan over land terug reizen naar huis. Ze nemen de route: Ghana, Togo, Benin, Burkina Faso, Mali, Senegal, Mauritanie, Marocco, Spanje, Frankrijk, Belgie, Nederland en Engeland. Nick wilde al de hele tijd dat ik met hun mee ging, maar er was nu niet meer genoeg tijd voor mij om een visum te regelen voor alles en ik had al een maand geleden besloten dat ik niet met hun deze grote trip ging maken. Maar... nu heb ik samen met Nick iets cools bedacht: ik ga gewoon een deel met hun doen!
En dus ga ik morgen, 19 Maart, om 10 uur 's ochtens in mijn eentje met een STC bus van Accra naar Ouagadougou in Burkina Faso waar ik dinsdag middag de drie jongens ga ontmoeten! Van daar reizen we door naar Mali waar we twee of drie weken gaan rondreizen. Dan nemen we de trein van Bamako naar Dakar (Senegal) en gaan ongeveer een week in Senegal rondreizen. Dan gaan de jongens door naar Mauritanie en ik vlieg van Dakar terug naar Accra (Ghana).
!!!super cool dus!!!
Ik heb dit allemaal op 7 Maart besloten en ben vanaf toen dus mijn reis aan het voorbereiden. Ik ben woensdag 8 Maart naar Accra gegaan om mijn visum voor Mali te regelen. Voor de rest begon ik in een boek " het zandkasteel" wat Mali heel goed beschrijft. Een aantal steden in Mali die we zowiezo gaan bezoeken zijn: Mopti, Djenne en Bamako. Ook gaan we over de rivier de Niger een boottocht maken.
In de 'Donald Duck een vrolijk weekblad' zeggen ze altijd dat als Donald in de problemen zit naar Verweggistan of Timboektoe reist. Ik dacht eigenlijk dat Timboektoe een verzonnen stad was, maar het blijkt echt te bestaan! Het ligt in Mali en ik ga het dus ook zeker bezoeken! Verder gaan we ook het dogon gebied bezoeken. In Mali heb je heel veel verschillende volken en de dogon is er een van. Tussen de 80 en 90 % van de Malineese bevolking is moslim. 2% is Christen en de rest zijn andere geloven. De dogon is daar een van. Het is een eeuwenoud geloof en ze geloven dat de aarde, de maan en de zon zijn gecrieeerd door een vrouwelijke godin, Amma. Ze houden vandaag de dag nog steeds bepaalde ceremonies zoals bijvoorbeeld de regendans. Het volk is vroeger verdreven door de Peul en andere volken en zijn naar de Falaise de Bandiagra gevlucht waar ze nu nog steeds wonen. Omdat dit gebied zo afgelegen is en totaal niet interrestant was voor de andere volken om in te nemen heeft de dogon zijn eigen geloof gehouden en heeft bijna niemand zich tot de Islam bekeerd.

Zaterdag 11 Maart hadden we een picknick georganiseerd in de Aburi Botanic gardens en zijn we die zondag naar Akosombo gegaan om te chillen. Maandag moest ik weer naar Accra om mijn paspoort met mali-visum op te halen en om een kaartje voor de STC bus te kopen (28 euro). Woensdag ging ik naar Koforidua om een telefoon te kopen en om een tas te kopen. Mijn mobiele telefoon is hier in de tussentijd namelijk kapot gegaan en het lijkt me toch wel handig om als ik in mijn eentje aan het reizen ben bereikbaar te zijn en een mogelijk te hebben om contact te hebben met de buitenwereld voor als er iets mis gaat. Ik moest een tas kopen omdat ik alleen een grote reistas en een eastpack rugzak naar Ghana meegenomen heb. Deze zijn allebij niet echt geschikt voor een drie tot vier weken durende rondtrekreis... Helaas zijn de rugzakken in Ghana wel groot genoeg maar zeker niet sterk genoeg. Toen Pieter vertrok had hij zijn tas omgewisseld met die van Andrea, zijn tas was namelijk net te klein voor al zijn spullen. Wat niet gek is, omdat hij voor drie maanden moest pakken. Ik heb nu uiteindelijk een ghaneese tas gekocht en die weer omgeruild met Andrea (Pieters tas) die precies groot genoeg is en lekker sterk want hij komt gewoon uit Nedeland (de tas). Dus als ik de jongens ga ontmoeten zal Pieter wel opkijken dat ik met zijn tas rondloop.
Zo, ik ga maar es afronden en ik wilde nog even melden dat ik waarschijnlijk de komende drie/vier weken niet echt iets van mij laat horen... maar daar moeten jullie nu toch wel gewend aan zijn geraakt! Ik wissel voor mijn trip (dus daarna niet meer) mijn ghaneese simkaart om naar mijn nederlandse. Ik mis iedereen wel heel erg hoor van thuis, ook al heb ik het hier naar mijn zin! Veel plezier jullie in Nederland, Spanje, Engeland en waardanookterwereld! Veel liefs en tot mails!